هیئت رهپویان وصال بهبهان

کلید حلّ این مشکل و مشکلاتی مشابه آن، در بحث‌های خداشناسی بیان شده است. گذشته و آینده و حال، مفاهیمی است که ساخته فکر و وجود محدود بشر است؛ زیرا: وجود ما هم از نظر «زمان» و هم از نظر مکان «مکان» محدود است، یعنی: ما در نقطه مشخصی از زمان و مکان قرار گرفته‌ایم. محدود بودن وجود ما از نظر مکان، مفاهیم «دور و نزدیک» را برای ما به وجود آورده، آیا اگر وجود ما تمام جهان را پر کرده بود، دور و نزدیک برای ما مفهومی داشت؟!

 همچنین محدود بودن ما از نظر زمان، گذشته و آینده و حال را در مغز ما ترسیم می‌کند، «حال» زمانی است که ما در آن زندگی می‌کنیم و «آینده» زمانی است که بعد از ما می‌آید و «گذشته» زمانی است که قبل از ما بوده، یعنی در همه جا مقیاس وجود ماست.
لذا آنچه برای ما «زمان گذشته» است، برای کسانی که یک قرن پیش از ما می‌زیسته اند «زمان حال» و برای کسانی که دو قرن پیش بوده‌اند، «زمان آینده» بوده است؟
بنابر این برای وجود «بی‌نهایتی» که در هر زمان و مکانی هست، این مفاهیم ابداً معنای ندارد؛ او گذشته و آینده را مانند حال می‌داند و می‌بیند و همه در پیشگاه او بطور یکسان حاضرند.
مثلًا: کسی که از روزنه کوچکی از درون اطاقی به قافله شتری نگاه می‌کند و در هر لحظه یک شتر را بیشتر نمی‌بیند، گذشته و حال و آینده‌ای در مغز خود برای این قافله ترسیم می‌کند (چون دریچه دید او محدود است) امّا کسی که در بیرون آن اطاق قرار دارد و تمام قافله را می‌نگرد، همه را یکجا در حال حرکت می‌بیند!
به عبارت دیگر: برای وجودی که مافوق زمان و مکان است، همه حوادث در ظرف خود وجود دارند و در پیشگاه او حاضرند.
این که می‌گوییم حوادث آینده الآن وجود ندارد صحیح است، زیرا «الآن» اشاره به زمان حال است که ما در آن زندگی می‌کنیم، ولی این دلیل بر آن نیست که آینده حتّی در ظرف خود وجود ندارد، بلکه هر موجودی در ظرف خود وجود دارد و نمی‌توان آنها را از صفحه هستی بکلّی سلب نمود و می‌توان گفت که حادثه فردایی امروز نیست، امّا نمی‌توان گفت اصلًا وجود ندارد. (دقّت کنید)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: